داروخانه های منتخب، نور چشمی و کمبود هایی دارویی
حبیب الله افشنگ، دکتر داروساز در یادداشت اختصاصی به دوشنبه های دارویی نوشت: در قلمرو داروها، جایی که قرار است شفا و مراقبت حاکم شود، بی عدالتی نگران کننده ای سایه می اندازد — توزیع ناعادلانه داروها در بین داروخانه ها.
این واقعیت بی‌رحمانه مشکلات زیادی را به وجود می‌آورد و بیماران و همراهان آنها را زیر بار تلاش‌های بی‌پایان برای یافتن داروهای مورد نیاز و زیست بخش در سراسر داروخانه های سطح شهر می‌گذارد. پیگیری دلهره آور داروهای حیاتی، در حالی که از داروخانه ای به داروخانه دیگر سرگردان می شوند، بر آنها وارد می شود و وزن عدم اطمینان در مورد در دسترس بودن داروهای مورد نیازشان را به دوش می کشند.
این سوال پیش می آید که چرا باید در توزیع دارو بین داروخانه های دولتی و خصوصی بی عدالتی وجود داشته باشد؟ آیا داروهایی را که داروخانه های دولتی و منتخب توزیع می کنند داروخانه های خصوصی نمی توانند توزیع کنند!؟
این برتری پوشالی و در عین حال توهین آمیز بین داروخانه های منتخب حیثیت داروخانه های خصوصی را از بین می برد و آنها را به عنوان بازیگران ثانویه در حوزه ارائه مراقبت های بهداشتی کنار می گذارد.
اصطلاح “داروخانه منتخب” به خودی خود توهینی تلخ است که به منزله کوچک شمردن کار سخت و فداکاری داروسازان در داروخانه های خصوصی است.
این داروخانه ها بر چه اساسی نور چشمی و منتخب شده اند!؟
چرا نمی توان صدای خود را بلند کرد و معیارهایی را که این داروخانه های منتخب ادعا شده بر اساس آن انتخاب می شوند، زیر سوال برد. چه چیزی در قلب این فرآیند انتخاب نهفته است؟ و چرا باید شاهد چنین نقض فاحش حقوق در حوزه پزشکی باشیم؟
این رویداد ناگوار، که در آن برخی داروخانه‌ها بخصوص داروخانه های دولتی نورچشمی می شوند در حالی که برخی دیگر دست‌های بی‌رحم غفلت را تحمل می‌کنند، تصویری تلخ از سیستمی ترسیم می‌کند که با نابرابری و بی‌توجهی به اصول اساسی انصاف آسیب دیده است.
در حالی که پیچک‌های تبعیض راه خود را در تار و پود توزیع دارو می پیمایند، بیماران و همراهان آنها به امید یافتن اکسیر دست نیافتنی سلامتی‌شان، رها می‌شوند تا در شبکه‌ای هزارتویی از مؤسسات دارویی حرکت کنند. استرس و اضطرابی که با این مصیبت همراه است، همراه با محرومیت از دسترسی آسان به داروهای ضروری، مفهوم شفقت و مراقبتی را که رشته داروسازی بر اساس آن بنا شده است، از بین می برد.
زمان آن فرا رسیده است که جامعه به این چشم انداز به شدت ناعادلانه فکر کند و خواستار تحول شود. هر داروخانه، خصوصی یا دولتی، باید وظیفه شریف فراهم کردن دسترسی برابر به داروهای نجات دهنده را بر عهده بگیرد. اصول همدلی، انصاف و کرامت انسانی باید توزیع داروها را هدایت کند و اطمینان حاصل شود که هیچ بیماری در معرض عذاب بازدید از داروخانه های متعدد قرار نمی‌گیرد و در نبردی سخت در برابر کمبود و عدم اطمینان مبارزه نمی‌کند.
بیایید با هم، آغشته به روحیه حمایت جمعی، برای برچیدن موانعی که داروخانه ها را از هم جدا می کند و این بی عدالتی تسلیم ناپذیر را تداوم می بخشد، گرد هم آییم. زمان بازگرداندن شفقت و یکپارچگی به قلمرو توزیع دارو فرا رسیده است و حقوق ذاتی همه داروخانه ها، داروسازان و مهمتر از همه بیمارانی که برای زندگی خود به آنها وابسته هستند، تأیید می شود.
