ماجرای تشکیل سازمان طب ایرانی از پایان سال 99 تا پایان شهریور 1400
آخرین روزهای اسفند سال ۱۳۹۹ در حالی که مردم در بحبوحه‌ی کرونا و نزدیک شدن به تعطیلات نوروزی بودند، آقای حاجی دلیگانی، عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی از طرح جدید تعدادی از نمایندگان مجلس برای تشکیل سازمان طب ایرانی خبر داد.
خبرهای بعدی در رابطه با این طرح که در آن زمان ۲۶ امضای نمایندگان مجلس را در بر داشت، در اولین روز پس از تعطیلات نوروزی شنیده شد. جایی که حجت الاسلام میرزایی نماینده اصفهان و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی از این طرح دفاع جانانه‌ای کردند و اذعان داشتند که باید این سازمان تشکیل شود تا نگرش های موازی و متمایزی که در علم پزشکی وجود دارد و ملت‌های مختلف از آن استفاده می کنند در ایران نیز مورد استفاده قرار گیرد تا انحصارگرایی در طب غربی شکسته شود.
وی بر این باور است که که طب رایج در دنیا طبی است که اصطلاحاً طب غربی نام‌گذاری می‌شود و مبتنی بر فیزیک، شیمی، زیست‌شناسی و… است. اما در عین حال در کشورهای مختلفی از دنیا مانند انگلستان، چین، هند و آمریکا به جز شیوه رایج طب، شیوه‌های دیگری هم از طب و علم پزشکی وجود دارد که در کنار شیوه رایج طب از آن استفاده می‌کنند و به نوعی مکمل طب رایج است و در ایران هم به آن طب مکمل می‌گویند.
وی افزود: منتها در وزارت بهداشت مقاومت پنهانی در برابر دیگر شیوه‌های رایج طب در دنیا وجود دارد.
و برای اینکه مردم بتوانند خودشان انتخاب کنند که چه شیوه طبی را می‌خواهند، در مجلس طرحی را امضا کرده‌ایم که یک سازمان طب مکمل یا سنتی که مستقل و مرتبط با وزارت بهداشت و درمان باشد، تشکیل شود.
نماینده مردم اصفهان در مجلس، گفت: یکی دیگر از اهداف تشکیل چنین سازمانی این است که از انحصار طلبی در علم پزشکی جلوگیری شود. برای مثال اگر بخواهیم طب سوزنی و یا طب ایرانی را در کشور استفاده کنیم، چه گزینه‌هایی پیش رو داریم و به چه سازمانی باید مراجعه کنیم؟ بنابراین باید یک مرجع صلاحیت‌دار در این حوزه وجود داشته باشد و بهترین راه این است که در وزارت بهداشت چنین سازمانی ایجاد شود.
