صدرالدین نبوی: ضرورت گذر از معلول و برخورد با منشاء مسائل
به گزارش فارماندیز (دوشنبه های دارویی) صدرالدین نبوی ؛ فعال صنعت داروهای گیاهی، در مصاحبه جدید خودشان با نشریه آفتاب سلامت به بررسی مسائل مربوط به قیمت گذاری دستوری، مشکلات و مسائل فعلی پیش روی صنعت و حال و آینده آن پرداخته است.
لطفا مخاطبین را با خود و سوابق کاری تان آشنا کنید.
سید صدرالدین نبوی : بنده دکترای داروسازی خود را در سال ۱۳۷۵ از دانشگاه علوم پزشکی تهران اخذ کردم. از همان دوران دانشجوئی به گیاهان داروئی و داروهای گیاهی علاقمند شدم و از ابتدای فارغ التحصیلی کار در این زمینه را شروع کردم و تا کنون نیز فعالیت های کاری ام در رشته داروسازی گیاهی ادامه دارد.
از اهداف اصلی شرکت نو تک فار، فرمولاسیون و تولید داروهای گیاهی با کیفیت بالا و قابل رقابت با محصولات کشورهای توسعه یافته می باشد که اثربخشی بالا داشته باشد و دردی را از بیماران دوا کند.
در ارتباط با فعالیت های حرفه ای ام فعالیت های اجتماعی متعددی نیز داشته ام که به حال جامعه مفید باشم نظیر همکاری با کلینیک صنعت دانشگاه تهران بعنوان دبیر بخش تخصصی فرآورده های گیاهی، همکاری در تأسیس یک انجمن در حوزه دارو در سال های گذشته و عضویت در هیأت مدیره ی انجمن تولید کنندگان داروهای گیاهی در یازده سال اخیر .
با توجه به روند سریع تغییرات اقتصادی در کشور پر فراز و نشیب ایران، چه اهدافی در سال آتی برای شرکت برنامه ریزی کرده اید؟
سید صدرالدین نبوی: تغییرات اقتصادی و اصولاً نوسانات اقتصادی برای هر کسب و کاری برهم زننده ی تعادل و برنامه ریزی هاست.
عموم کسب و کارها در بستر ثبات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی شکل صحیحی بخود می گیرند و امکان رشد و شکوفایی پیدا می کنند.
در کشور عزیز ما ایران در چند سال اخیر مشکلات ناشی از بی ثباتی اقتصادی بیش از پیش به چشم می خورد و از طرفی قیمت گذاری های دولتی نیز بر مشکل می افزاید لذا هدف بسیاری از شرکت ها در این چند سال بیشتر حفظ حیات و برقرار ماندن و ادامه ی فعالیت بوده است.
در چنین بستری نوآوری و پیشرفت غیر ممکن نیست ولی بسیار مشکل است و وقتی که شما با وجود همه موانع و با صرف هزینه های هر روز رو به تزاید، تولید را به انجام می رسانید قیمت گذاری دستوری وارد می شود و مانع برگشت سرمایه با سود مناسب می شود.
سودی که ظرف چند ماه با تورم به حداقل و به سمت صفر یا منفی نزول می کند با قیمت گذاری دستوری محدودتر و شکننده تر می شود. با همه این مسائل برنامه سال ۱۴۰۲ شرکت، افزایش میزان تولیدات و وارد کردن یک محصول جدید به بازار داروئی کشور است.
نظارت توقف ناپذیر سازمان غذا و دارو بر قیمت گذاری را چگونه ارزیابی می کنید؟
سید صدرالدین نبوی: قیمت گذاری دولتی در کشور ما و هیچ جای دیگر دنیا نتیجه خوبی به دنبال نداشته است.
قیمت نهاده های تولید در کشور ما مدام افزایش و قیمت تمام شده کالا به تبع آن افزایش می یابد و تورم رسمی اعلامی سالانه نیز عمدتاً بالاتر از مقدار افزایش قیمتی است که ضابطین دولتی در طول سال برای یک محصول مورد پذیرش قرار می دهند.
به نظر می آید برای کنترل قیمت ها باید منشأ مشکل را حل کنند قیمت نهاده های تولید با قیمت ارزهای خارجی ارتباط مستقیم دارد لذا در صورتی که دولت بتواند با هر مکانیسم صحیحی اعم از مکانیزم های اقتصادی یا سیاسی قیمت ارز را کنترل کند خودبخود قیمت ها متعادل می شوند و گرانی وجود نخواهد داشت و نیازی به دستگاههای کنترلی و فشار بر تولید کنندگان و تجار به شکل فعلی نخواهد بود.
قیمت ها نیز در بستر رقابت تولیدکنندگان و با نظارت کلی نهادهای نظارتی تنظیم خواهد شد. اساساً کنترل در حالی که بستر و زمینه لازم وجود ندارد کاری از پیش نخواهد برد و در مورد قیمت ها نیز نهایتاً منجر به تعطیلی خطوط تولید یا تعطیلی کامل شرکت تولید کننده خواهد شد.
رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی طی نامه ای به رئیس جمهور و رئیس مجلس خواستار تشکیل «قرارگاه فرماندهی واحد برای بحث دارو و تجهیزات» شد آیا تشکیل این قرارگاه ها می تواند کمکی به حل بحران صنعت دارو کند؟
سید صدرالدین نبوی: در ارتباط با تشکیل قرارگاه فرماندهی واحد در بحث دارو تجهیزات ابتدا باید اهداف و استراتژی آن اعلام شود تا مشخص شود آیا می تواند کمکی به حل بحران صنعت دارو کند یا خیر؟
در بسیاری از طرح ها و برنامه هائی که در طول سال ها دیده ایم مشکلات بصورت مقطعی و شکلی مورد توجه قرار گرفته اند و بیشتر به معلول پرداخته شده است امیدوارم در این مورد این طور نباشد.
پیش بینی شما از آینده داروسازی ها چیست؟
سید صدرالدین نبوی: پیش بینی بنده از آینده صنعت داروسازی این است که این صنعت در ایران با همه ی مشکلات، فشارها، برنامه ریزی و عملکردهای بحران آفرین داخلی راه خود را خواهد رفت چنانچه در سالهای اخیر هم این چنین بوده است. اما اگر موانع خود ساخته فعلی نباشد داروسازی ایران راه خود را بخوبی و با سرعت بیشتری طی خواهد نمود.
حتماً مطلع هستید با اینکه داروسازی ما بسیاری از فرمولاسیون ها و تولیدات داروئی را خود انجام می دهد اما در تولید و تأمین اکسی پیان های داروئی و برخی مواد اولیه و اقلام بسته بندی نیازمند خارج از ایران است که این در تعاملات بین المللی بین کشورها امری عادی و عرفی است و ایراد محسوب نمی شود اما بهتر است مقدار این وابستگی کمتر شود تا آینده بهتری درپیش رو داشته باشیم.
حال صنعت دارو را چگونه ارزیابی می کنید و راه های برون رفت از این حجم عظیم بحران چیست؟
سید صدرالدین نبوی: در حال حاضر بزرگ ترین مانع تولید و صنعت، نوسانات اقتصادی و عدم ثبات و از طرفی قیمت گذاری دستوری است که عرصه را بر صنعت داروسازی تنگ نموده است.
بالارفتن قیمت نهاده ها میزان نقدینگی جاری مورد نیاز را نیز به شدت افزایش داده است که تأمین آن مشکلات زیادی را برای شرکت ها ایجاد کرده است.
از طرفی برخی شرکت های پخش دارو بخصوص شرکتهایِ بزرگ پخش بدلیل مطالباتی که عنوان می کنند از دولت دارند بدهی شرکت های تولیدی را به درستی پرداخت نمی کنند و این مسأله هم لطمه ی زیادی به گردش مالی و حفظ حیات این شرکت ها می زند.
در یک جمله حال صنعت دارو مثل بسیاری از صنایع خوب نیست و بنده بیشترین مشکل را در عوامل موجد بحران های اقتصادی و بی ثباتی از یک طرف و از طرف دیگر تصمیم گیری های یک جانبه و مدام در تغییر و بعضا سلیقه ای سیاست گذاران می بینم که معمولاً اگر هم مشکلی را برای تولیدکنندگان حل کند مشکلات دیگری را اضافه می کند.
یعنی یک بستر نامناسب و بحرانی در اقتصاد وجود دارد که همراه با آن با تصمیم گیری های ناصحیح و تغییرات یکباره ای که ایجاد می کنند بحران را گاهی بیشتر و مشکلات را به شکل های دیگر تبدیل می کنند.
با توجه به اینکه موازین تولید و اقتصاد مشخص و درچارچوبه ی علومی تعریف شده و تجربه شده در کشورهای مختلف دنیا است بایستی ما هم با استفاده از علم و تجربیات دیگران بستر مناسب را ایجاد کرده با حل مسائل موجود بحران ها را در «منشأ و علت» چاره کنیم بعد از آن معلول خودبخود اصلاح خواهد شد.
چه مطلب ناگفته ای را با مخاطبین در میان می گذارید؟
سید صدرالدین نبوی: مطالب ناگفته و نانوشته همیشه وجود دارد ولی اخیراً فعالین صنایع مختلف زبان به اعتراض و انتقاد گشوده اند و بسیاری از مطالب را بیان کرده اند.
چیزی که در کشور ما یک ضایعه محسوب می شود و وقت و عمر و سرمایه ها را تلف می کند برخورد با معلول و مشغول بودن به اموری برای حل مسأله است که اساساً منشأ ایجاد مشکل نیست لذا مسائل معمولا حل ناشده باقی می ماند و بعضا شکل آنها تغییر می کند.
برای حل مسائل سیاسی و اقتصادی کشور نیاز به یک اراده جدی در تصمیم گیران و تصمیم گیری های بزرگ و تغییر کامل ساختار هست و گرنه این وضعیت راه به جائی نمی برد و ضررهای زیادی از آن حاصل می شود./لینک منبع خبر
