تولید قراردادی مکمل و ماجرای اصلاح اساسنامه سندیکای تولیدکنندگان مکمل

پس از اعلام موافقت اتاق بازرگانی در خرداد ماه سال 1389 برای تأسیس سندیکای تولیدکنندگان مکمل های غذایی ایران، اولین نشست مشترک تولیدکنندگان مکمل های غذایی در قالب مجمع عمومی سندیکا جهت تشکیل سندیکا و انتخاب هیات مدیره ی دوره اول، در شهریور ماه سال 1389 برگزار شد، تقریبا سه سال پس از آنکه اتحادیه واردکنندگان مکمل های غذایی در اتاق بازرگانی ایران ثبت شده بود.

بر اساس آنچه که در نامه مکتوب سندیکای تولیدکنندگان مکمل های غذایی درج شده است، سندیکا درنظر دارد در دهه دوم فعالیت های خود اقدام به بازنگری در اساسنامه خود با رویکرد به گسترش امکان استفاده از تمامی ظرفیت اعضا، تسهیل در فرآیندهای جاری و اصلاح اهداف اساسنامه کند.

گفتنی است بر اساس آنچه که در” اساسنامه سندیکای تولیدکنندگان مکمل “آمده است، تعداد اعضای هیات مدیره این سندیکا، پنج نفر عضو اصلی و دو نفر عضو علی البدل است. در حال حاضر رئیس سندیکای تولیدکنندگان مکمل های غذایی: آقای دکتر عباس کبریایی زاده از شرکت شهردارو، نائب رئیس: آقای مهندس احمد خارزی از شرکت داروسازی دانا، منشی: آقای حسن ریاحی از شرکت مهبان دارو، خزانه دار: آقای دکتر مهدی پیرصالحی از شرکت طب مفید نیکان، عضو اصلی هیئت مدیره: آقای دکتر ناصر نقدی، بازرس: دکتر فضل الله حیدرنژاد و دبیرسندیکا: آقای دکتر سید محمد ناصری هستند.

شرایط عضویت:

کلیه تولیدکنندگان مکملهای رژیمی- غذایی که دارنده پروانه بهره برداری از وزارتخانه های مربوطه و کارت عضویت از اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران می باشند می توانند با قبول اساسنامه و مصوبات مجامع عمومی به عضویت اصلی سندیکا در آیند.

تبصره 1- : اشخاص حقیقی و حقوقی خارجی مقیم ایران به شرط عمل متقابل کشور متبوع آنها در مورد ایرانیان مقیم آن کشور می توانند با رعایت مقررات مربوط به عضویت سندیکا در آیند.

تبصره 2- : پرداخت ورودیه و حق عضویت و تعیین ضوابط عضویت از اختیارات مجامع عمومی بوده و هیات مدیره طبق ضوابط اعلام شده موظف به پذیرش اعضاء جدید می باشد.

تبصره 3- : اعضای وابسته، شرکتهای پخش داروئی و شرکت های صادرکننده مکملهای رژیمی غذایی، که بصورت غیر مستقیم در خدمت فعالیت های اصلی سندیکا می باشند می توانند بعنوان عضو وابسته بدون داشتن حق رای و بدون امکان عضویت در هیات مدیره و یا بعنوان بازرس و با پرداخت پنجاه درصد حق عضویت اعضای دارای حق رای به عضویت سندیکا درآیند.

تبصره 4- شرکتهایی که دارای موافقت اصولی تولید مکملهای رژیمی- غذایی بوده و طبق اعلام مراجع ذیصلاح بیش از پنجاه درصد پیشرفت در کل پروژه احداث خطوط تولید دارند می توانند در دوره سه ساله اولیه بعنوان عضو اصلی در سندیکا حضور داشته باشند؛ در اینصورت تمدید عضویت در دوره سه ساله بعدی صرفا” منوط به ارائه مدارک منطبق با ماده 7 فصل سوم اساسنامه خواهد بود.

تبصره 5- اعضاء موقت، شامل آندسته از افراد حقیقی (دانشگاهی یا بدون معرف) که بنابر انگیزه و علاقه شخصی درخواست عضویت دارند. حضور اعضای موقت و وابسته در جلسات سندیکا بدون حق رای خواهد بود.

 

این موضوعات بهانه ای شد که در اسفندماه 1400 در نشست کلاب هاوسی دوشنبه های دارویی به بحث اصلاح اساسنامه سندیکای تولیدکنندگان مکمل و نقش تولیدکنندگان قرارداری بپردازیم. در این ضمن، بحث قیمتگذاری و تخفیفات نجومی نیز مورد توجه پنلیست ها قرار گرفت.

در طول هفته، یک نظرسنجی با این عنوان که “تفویض کدام گزینه از سوی سازمان غذا ودارو به سندیکای تولیدکنندگان مکمل های غذائی، مفیدتر است؟” برگزار کردیم که نتایج آن به شرح زیر است

[totalpoll id=”3908″]

امیرحسین معینی زندی در کلاب هاوس دوشنبه های دارویی در پاسخ به سوالی در خصوص تاریخچه تلاش ها برای تاسیس انجمن تولیدکنندگان قراردادی و چگونگی حضور تولیدکنندگان قراردادی در سندیکای تولیدکنندگان مکمل های غذایی اظهار داشت:

تلاش برای تاسیس “انجمن تولیدکنندگان قراردادی” در سال های گذشته بیشتر به این دلیل شروع شد که دولت مزیت هایی را در زمینه گمرک و تسهیلات بانکی و مالیات برای کارخانه داران در نظر گرفته بود ولی وزارت صمت و سایر نهاد های دولتی، شرکت های دارای پروانه تولید قراردادی را، علیرغم تولید کامل و داشتن پروانه تولید،  یک شرکت بازرگانی محسوب می کردند لذا تصمیم گرفتیم این انجمن را برای تامین منافع شرکت های تولید کننده قراردادی بدون کارخانه در حوزه دارو و مکمل ها و گیاهان دارویی تاسیس کنیم. البته این بحث هم مطرح بود که با ایجاد این تشکل بتوانیم با تولیدکنندگان کارخانه دار در خصوص شرایط مناسب تولید و قیمت ها به نتیجه بهتر برسیم.

به هر روی در آن زمان کارخانه داران کمتر بودند و شرایط با اکنون تفاوت داشت. هم اکنون نسبتاً به یک بلوغ کاری در این حوزه رسیده ایم. اتاق ایران از ما خواست تا عضو انجمن ها و سندیکاهای تولیدی موجود بشویم ولی سندیکای صاحبان صنایع دارویی درآن زمان متاسفانه بشدت مخالفت کردند و همکاری نکردند و حاضر نبودند به شرکتی که تولید کننده قراردادی دارو بود و مثلا 5 برابر یک کارخانه دار داروی با کیفیت تولید می کرد و می فروخت اجازه دهند عضو هیئت مدیره شود!

خوشبختانه سندیکای تولیدکنندگان مکمل این پذیرش را داشتند و با درایتی خاص 2 نفر از شرکتهای تولیدکننده قراردادی را به عنوان نماینده پذیرفتند که امیدوار هستیم این روند رو به رشد به تدریج ادامه پیدا کند و این 2 نماینده شرکت های تولید کننده قراردادی به طور رسمی در هیات مدیره حاضر باشند که البته نیاز به تغییر اساسنامه سندیکا است و امیدواریم این مهم در سال آینده انجام شود.

بهر حال نظر به وجود مقاومت نسبت به تغییر در کلیه لایه های اجتماعی، معتقدم این تغییرات باید آرام آرام و مرحله به مرحله باشد در غیر این صورت ممکن است منجر به فعل و انفعال های انقلابی شود که معمولا خیلی خوشایند نیست و منجر به عقبگرد خواهد شد. لذا در گام بعدی امیدوارم که این اقدام خجسته اتفاق بیافتد و 2 یا 3 نفر از نمایندگان شرکت های تولید کننده قراردادی به طور رسمی عضو هیئت مدیره شوند.

در انجمن تولیدکنندگان گیاهان دارویی عملا اعضا به تولید کننده و تولید کننده قراردادی تقسیم نمی شوند و همه اعضا مانند یکدیگر هستند و در رای گیری ها شرکت می کنند و می توانند در هیات مدیره حاضر شوند. البته در دوره جدید سندیکای صاحبان صنایع، در خصوص نظرسنجی در مورد اصلاح اساسنامه سندیکای تولیدکنندگان مکمل های غذایی، این اتفاق که از همه اعضا نظر سنجی می شود و یک سندیکا و یک اتحادیه اساسنامه اش را در معرض رأی قرار می دهد اتفاق خوبی است و باید از این عمل قدردانی شود تا در حوزه های دیگر هم اتفاق بیافتد.

امیدوارم که تصمیم همه شرکت ها با بلوغ فکری همراه باشد و همه بدانند که شرکت های عضو دارای منافع مشترک هستند و تضاد منافع کوچک نباید مانع از گفتگو شود.

حسن شکوهی، رئیس اتحادیه واردکنندگان مکمل های غذایی در کلاب هاوس دوشنبه های دارویی در خصوص بحث تولیدقراردادی مکمل های غذایی و اصلاح اساسنامه سندیکای تولیدکنندگان مکمل های غذایی اظهار داشت:

چند نکته؛ اولا طبق قانون عضویت در هیچ سندیکایی اجباری نیست؛ یعنی یک فعال اقتصادی می تواند عضو هر سندیکای مربوط به حوزه فعالیتش بشود یا نشود و اگر نشود هیچ محدودیت و محرومیتی شامل حالش نمی تواند بشود.

دوم: دخالت در امر قیمت گذاری کاملا غیر قانونی است و از این هفته وزارت بهداشت هم دیگر قیمت ها را بررسی نمی کند و قیمت هایی را که ما تعیین می کردیم و از اتحادیه به وزارتخانه می فرستادیم به ما عودت دادند و گفتند خودتان راساً قیمت گذاری کنید. درست است که این ابزار خوبی است در دست تشکل ها برای اینکه عضو گیری کنند اما کماکان اعتقاد دارم که دخالت سندیکاها در امر قیمت گذاری فرا قانونی است و به تبع این قضیه شما از نظر قانونی نمی توانید هیچ محدودیت و محرومیتی برای شرکت هایی که آفر می دهند تعیین کنید چون وجاهت قانونی ندارد. وقتی اصل غیر قانونی باشد فرعش هم کلا غیر قانونی می شود. مسئله ی آفر امری است که توسط ارگان های تنظیم بازار و سازمان های حمایت باید انجام شود. شما می گویید ما تصویب کردیم که 10 درصد آفر بدهند این 10 درصد از کجا آمده؟ اگر 10 درصد مجاز است چرا 20 درصد مجاز نیست؟ چرا 40 درصد مجاز نیست؟ بنابراین استفاده از این اهرم برای اعمال قدرت قانونی نیست. اینگونه موضوعات را ابزارها و مکانیسم های بازار آزاد کنترل می کند و وقتی رقابت آزاد باشد، موضوع قیمت و آفر هم به تعادل می رسد.

اساسا رفتن شرکت های تولید قراردادی از اتحادیه واردکنندگان به سندیکای تولید یک تصمیم شخصی بود که توسط آقای دکتر جمشیدی، مدیرکل وقت مکمل های غذایی در سازمان غذاودارو اتخاذ شد . ایشان در تصمیمی شخصی یا شخصی القایی مسئولیت قیمت گذاری محصولات شرکت های تولید قراردادی را به سندیکای تولیدکنندگان دادند و دوستان ما مجبور شدند عضو سندیکا بشوند

حافظ سوسن، دبیر و عضو هیات مدیره اتحادیه واردکنندگان مکمل های غذایی در کلاب هاوس دوشنبه های دارویی گفت:

با توجه به اینکه تدوین اساسنامه اتحادیه واردکنندگان مکمل‌های غذایی و تاسیس این اتحادیه، سه سال قبل از تدوین اساسنامه و تاسیس سندیکای تولیدکنندگان مکمل‌های غذایی بوده است، همه دوستان اذعان دارند که نقش وارد‌کنندگان قبلی در شکل‌گیری تولید فعلی انکار ناپذیر است. فکر نمی‌کنم کسی روی این مسئله شک داشته باشد که بازاری که امروز در اختیار شرکت‌های تولیدکننده است در واقع توسط واردکنندگان ایجاد شده است.

شرکت‌های واردکننده مکمل‌های غذایی، نه بر مبنای میل خود بلکه بر اساس اجبار به طرف تولید رفته‌اند. نحوه حضور آن‌ها در عرصه تولید، به گونه‌ای است که اکثراً تبدیل به شرکت‌های تولید قراردادی مکمل شده‌اند و تعداد اندکی هم سایت تولیدی ایجاد کرده‌اند و کارخانه‌دار شده‌اند.

واقعیت این است که یک تعارض منافع و همچنین یک عدم اعتماد از سوی شرکت های تولید قراردادی مکمل های غذایی نسبت به شرکتهای تولید کننده کارخانه دار وجود دارد و منطقی است که شرکت های تولید قراردادی مکمل ، در یک تشکل به صورت مجزا و مستقل مسائل خودشان را مطرح کنند که متاسفانه تاکنون محقق نشده است.تا تحقق این امر، باید نقش شرکت‌های تولید قراردادی در سندیکای تولید کنندگان پررنگ‌تر شده تا امکان طرح مسائل و مشکلات خود را در این سندیکا داشته باشند.

سندیکای تولیدکنندگان مکمل‌های غذایی، همان طور که از عنوانش مشخص است، کانون تولیدکنندگان است و حتما باید تغییراتی در اساسنامه فعلی داده شود تا تولیدکنندگان قراردادی هم بتوانند در آن به معنای واقعی سهیم شوند.

سندیکای تولید‌کنندگان، باید به معنای واقعی سندیکای تولیدکنندگان باشد و نه اینکه صرفا سندیکای کارخانه‌داران. پیشنهاد من این است که اگر قرار است بند 7 را اصلاح کنیم و پروانه بهره‌برداری را به پروانه IRC ساخت و تولید تبدیل کنیم، ترکیب اعضای 5 نفره هیئت مدیره را در گام اول به گونه ای تعریف کنیم که حداقل 3 نفر آن‌ها کارخانه‌دار باشند و 2 نفر تولیدکنندگان قراردادی.

شاید دغدغه دوستان کارخانه‌دار این است که ممکن است واردکنندگان دیروز و تولید قراردادی‌های امروز، به هیأت مدیره سندیکای تولیدکنندگان مکمل‌های غذایی راه پیدا کنند و رأی بیاورند و همه‌ی اتفاقات مثبتی که در حوزه تولید به وجود آمده است را از بین ببرند. ولی واقعیت این است که اگر تولیدکنندگان قراردادی به جمع هیات مدیره اضافه شوند، به نفع صنعت خواهد بود. به عنوان نمونه، برخوردی که با تولیدکنندگانی که تخفیف‌های نجومی می‌دادند با فشار و پیگیری تولیدکنندگان قراردادی شکل گرفت که واقعا نتیجه مثبتی برای جلوگیری از انجام رقابت ناسالم بود. اگر این مشارکت در تصمیم‌گیری ادامه پیدا کند، قطعا ثمرات مثتبی برای صنعت خواهدداشت.

محمدرضا زرگرزاده، در پنجاه و هفتمین نشست کلاب هاوس دوشنبه های دارویی در خصوص جایگاه تولیدکنندگان قراردادی اظهار داشت:

اگر بخواهیم مشکلات را ریشه یابی کنیم مشاهده می کنیم که مشکل ما در نقطه آغاز و در تعاریف و قانون است. ما باید قانونی که اتاق بازرگانی هم آن را برای به رسمیت شناختن تولیدکنندگان قراردادی پیگیری می کرد، دنبال کنیم. بحث تولید قراردادی نه فقط در صنعت دارو و مکمل های غذایی بلکه در کل صنایع ما یک بحث جدیدی است و در حالی که کشورهای دیگر سال هاست به این موضوع اهمیت می دهند، ما در این خصوص چندان از نظر تئوریک پیش نرفته ایم
و این نیازمند یک قانون حمایتگر است که بتواند در برابر تمامیت طلبی ها و خودخواهی ها بایستد؛ در غیر اینصورت بله اگر من تولید کننده بخواهم تصمیم بگیرم که کس دیگری نیاید سر این سفره قطعا به او رای نخواهم داد.

یکی از عوارض یا ایرادات مترتب بر بحث تولید قراردادی، تولیدقراردادی نماها هستند یعنی کسانی که با ارائه یک قرارداد تولید قراردادی به سازمان، مجوز واردات یک محصول را می گیرند و بعد مدت ها از این قرارداد می گذرد و اتفاق خاصی نمی افتد. من خودم یک تولیدکننده هستم و برای تولیدکنندگان قراردادی، تعداد بسیاری قراردادی دارم که هرگز به مرحله عمل نرسید.

بنابراین لازم است که تولیدکننده قراردادی را تعریف کنیم و بعد از تعریف، جایگاه قانونی به آن بدهیم و بعد از بالادست مشخص بشود که آیا این باید در سندیکا یا این انجمن عضو شود یا خیر.

در رابطه با پیشنهاد برای اصلاح اساسنامه، من این پیشنهاد را قبلا برای سندیکای صاحبان صنایع هم داده ام و اختصاص به سندیکای مکمل ندارد. ما باید مقداری پنجره ها را باز کنیم هوای تازه وارد شود. ما باید برای افرادی که وارد هیئت مدیره ها می شوند یک محدودیت بگذاریم اولا وارد هیئت مدیره های موازی نشوند و فقط اسامی سندیکاها بدون تغییر اعضای هیئت مدیره عوض نشود. ما باید اجازه دهیم افراد جوان و تازه واردی که در سیستم هستند بیایند و حرف های جدید بزنند. بنابراین پیشنهاد مشخص من این است که در اساسنامه مکمل و اساسنامه های دیگر ذکر کنیم افرادی که می خواهند عضو هیئت مدیره شوند در هیچ کدام از هیئت مدیره های دیگر عضو نباشد البته ممکن است این را قانون منع نکرده باشد، خودمان قانونی اش کنیم برای خودمان تبصره بگذاریم.

در رابطه با بحث قیمتگذاری هم یک نکته بگویم که بگیر و ببند و 10 درصد و 20 درصد جواب نمی دهد چون سیستم اقتصادی خودش راه خودش را پیدا خواهد کرد.مثال واضح آن این است که جایزه یکی بخر دو تا ببر را اجرا کردیم و سپس اسنپ دارو آمد و گفت من این جایزه را خودم نمی خواهم و 50 درصد قیمت را پایین می آورم و به بازار می دهم و مریض یا مصرف کننده انتقال می دهم. و اینجا است که این سوال مطرح می شود که اساسا چرا ما باید تخفیف یا جایزه بدهیم؟

پیمان ترحمی، مدیرعامل شرکت داروسازی خوارزمی در کلاب هاوس دوشنبه های دارویی در خصوص نقاط مشترک تولیدکنندگان مکمل های غذایی گفت:

تولیدکنندگان مکمل های غذایی و تولید قراردادی ها نقاط مشترک زیادی دارند، مطالبات مشترک زیاد دارند. بنابراین می توانند در درون یک هیئت مدیره و کانون تصمیم گیری، معضلات خودشان را دنبال کنند. البته در این خصوص باید در اساسنامه اصلاحاتی شود تا دوستان تولید قراردادی هم بتوانند احساس خوبی داشته باشند و بتوانند به صورت منافع مشترک مسائل را پیگیری کنند.

این که احساس کنیم با ایجاد تشکیلات موازی به منافع مان می رسیم، اتفاق بدی است. زیرا ما مسائل مشترکی داریم. اگر هر کدام بخواهیم به صورت موازی حرکت کنیم نمی توانیم منافع خودمان را از سازمان ها و نهادها مطالبه کنیم. بنابر این بهترین کار این است که اتحاد داشته باشیم تا تشکیلات قوی تر شود.